مهم‌ترین وقایع دو قرن پیش در رابطه با فلسطین و اسرائیل
History of the Israeli–Palestinian conflict

 

... 
 

اگرچه از جنگ جهانی دوم به این سو مسائل خاورمیانه در کانون اخبار جهان است، اما سطح عمومی درک ما از تاریخ شکل‌گیری قضیه فلسطین و جنبش صهیونیسم Zionism مطلوب نیست. داده‌های غلط فَت و فراوان است و متاسفانه آنچه را تأئید یا محکوم می‌کنیم، بدرستی نمی‌شناسیم. اینکه گفتم قضیه فلسطین، به‌خاطر این است که برخی مطبوعات غربی از آن با عنوان مسأله و مشکل فلسطین یاد می‌کنند که گویا عارضی است و در حد مشکل مرزی بین دو یا چند کشور، و نه یک موضوع جوهری که پای یک ملت و حق او در رفع ستم از خویش در میان است. این بحث در ۱۰۰ مورد، مهم‌ترین وقایع دو قرن پیش در رابطه با فلسطین و اسرائیل را فهرست‌وار برمی‌شمارد. اما قبل از آن، نکته‌ای را در مورد آقای ترامپ که زندگی برایش کاسبکاری‌ست و دیگر هیچ، و جایی نمی‌خوابد که آب زیرش را بگیرد، اشاره کنم. 

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
ترامپ شوت هست اما نه خیلی
همانطور که می‌دانیم رئیس‌جمهور ایالات متحده در دسته گل جدیدی که به آب داد، بیت‌المقدس(اورشلیم) را به عنوان پایتخت اسرائیل به رسمیت شناخت. وی با اشاره به مصوبه کنگره آمریکا در سال ۱۹۹۵ برای انتقال سفارت ایالات متحده از تل آویو به بیت‌المقدس، تاکید کرد که زمان اجرایی‌کردن آن مصوبه مدت‌ها به تاخیر افتاده بود. ترامپ همچنین رسماً دستور انتقال سفارت این کشور از تل آویو به بیت‌المقدس[اورشلیم] را صادر کرده‌‌است.
کم کم هرچه در دیگ است به چَمچَه می‌‌آید و آقای ترامپ خودش را بیش از پیش افشا نموده و چُرت پادوها و نوکرانش را پاره می‌کند.
او پیش‌تر با عوض‌بدَل‌کردن خلیج فارس با خلیج عربی، دَم شیوخ فاسد عرب و امثال عادل الجبیر و محمد بن سلمان و خلیفه بن زاید آل نهیان را دید و این بار با بازی بر سر بیت‌المقدس، به اوانجلیستها و نظایر مایکل پنس و شلدون آدلسون و نتانیاهو حال داد. برای فهم اینگونه امور باید از سطح به عمق برویم و به جای سرگرم شدن به ژورنالیسم مبتذل سیاسی که در بیشتر اوقات از دانش سیاسی تهی‌ست، به ریشه‌ها برویم. آنوقت درمی‌بابیم ترامپ، شوت هست اما نه خیلی. بعلاوه وی نه یک فرد بلکه نماد یک جریان است.
 

 
1)یهودیان در طول تاریخ، جور زیاد کشیده‌اند. از سال ۷۰ میلادی(آغاز آوارگی بزرگ یهودیان) تا دوران سده‌های میانی به ویژه در مرحله‌ی پسین آن نمونه‌های فراوانی از یهودآزاری(از سوی مسیحیان) دیده شده‌است. 
2)در اروپا بویژه در قرون وسطی به آنان پیله می‌کردند. اگر طاعون و وبا می‌آمد، چُو می‌انداختند که زیر سر یهودیان است. یهودیان را به عنوان قاتلین حضرت عیسی و آزاردهنده حواریّون، نزد برخی اروپائیان جا انداخته و از این لحاظ بشدت منفور بودند. گاه بر روی لباس‌هایشان یهودانه(ستاره پارچه‌ای) می‌چسباندند تا از دیگران مشخص باشند. بعضاً شبه‌کشیشان مرتجع زیر پای رهبران متعصب اروپا می‌نشستند و یهودیان را از کشور و قلمرو خود بیرون می‌کردند.
3)شمار زیادی از یهودیان در قرن سیزدهم از انگلستان، در قرن چهاردهم از فرانسه، و در ۱۴۹۲ از اسپانیا، و از جمله از ساردنی، سیسسیل و ناپل اخراج شدند. لشکریان صلیبی پیش از آن که به فلسطین برسند و به نبرد با مسلمانان بپردازند، سر راه خود یهودیان را هم اذیّت می‌کردند. 
4)پایان دوران تعصب‌های دینی نیز، پایان یهودآزاری نیست. گوئی تمامی یهودیان عالم، موذی، مال‌اندوز، طلافروش رباخوار» و استثمارگرند. کسانی چون «فوریه» و «پرودن» نیز که با سرمایه‌داری‌ مخالف بودند و این مخالفت را در قالب یک بدیل سوسیالیستی رمانتیک عرضه می‌کردند، سرمایه‌د‌اری و یهودیت را از یک خانواده می‌دانستند.
5)رشد یهودستیزی در اروپا و شکل گرفتن شورش‌ بر ضد یهودیان در سال‌های ١٨١٩ و ۱۸۳۰(یهودستیزی در جوامع اروپایی از دوران‌های بسیار دور رواج داشته‌است).
6)سوءقصد به تزار الکساندر دوم در روسیه در سال ١٨٨١ که هرج ‌و‌ مرج و مشکلات بعدی آن، به فساد مالی یهودیان نسبت داده شد و در اثر حملات مردم به آنان، حمام خون به راه افتاد.
7)موج اندیشه‌های ضدسامی و مهاجرت بسیاری از یهودیان به کشورهای دیگر از جمله ایالات متحده، کانادا، بریتانیا، و آفریقای جنوبی
8)محاکمه‌ی افسر یهودی‌تبار ارتش فرانسه به نام آلفرد دریفوس Alfred Dreyfus در سال ١٨٩٤، و تأثیر مهمی که روی تئودور هرتزل בנימין זאב הרצל (روزنامه‌نگار اطریشی ـ مجاری) گذاشت. 
9)برخورد جمعیت ناظر بر مجازات دریفوس به جرم جاسوسی و فریاد‌های «مرگ و بازهم مرگ بر یهود»، برای هرتزل تکان‌دهنده بود و او را در خود بُرد.
10)نوشتن کتاب «دولت یهود Der Judenstaat توسط تئودر هرتزل، دو سال بعد از محاکمه دریفوس و در آستانه دوره امپریالیزم. در این کتاب هرتزل، ایده تشکیل دولتی یهودی را بطور جدی مطرح نمود. البته بررسی تشکیل یک کشور یهودی به سال‌ها قبل از انتشار این کتاب برمی‌گردد و در مقدمه‌ی آن هم اشاره شده که اندیشه‌ی چنین دولتی یک ایده‌ی جدید نیست. 
11)ایجاد سازمان جهانی صهیونیسم و برپایی اولین کنگره آن در سال ۱۸۹۷ در «بازل» Basel سوییس. 
12)اگرچه جنبش صهیونیسم بعد از تلاش سیاسی فراوان و رایزنی با کشورهای مختلف، همراهان خود را در جمعی از سیاستمداران بریتانیا می‌یابد اما، هدف اصلی آن ایجاد کشور یهودی بود و نباید تامین منافع دولت‌های دیگر را منشاء ایجاد این جنبش دانست. 
13)با تأکید روی ارتباط تاریخی بین یهود و فلسطین و رجوع حضرت موسی در ١١٠٠ قبل از میلاد به فلسطین و سکونت یهودیان در آن‌جا و... ــ سرزمینی که باید یهودیان در آن اسکان کنند، در دستور کار گذاشته می‌شود. 
14)از میان اوگاندا و آرژانتین و سوریه و آمریکا و...قرعه به نام فلسطین می‌افتد! پس از آن، شماری از حاخام‌های یهودی درانداختند: کشور یهود چند هزار سال پیش با خروج بنی‌اسرائیل از سرزمین بردگی مصر به رهبری موسی کلیم‌الله برپا گردیده و حضرت داوود و حضرت سلیمان، بیت‌المقدس یهود را برپا کردند و اورشلیم را ساختند.
15)چشم دوختن سران قوم یهود به کمک سلطان عبدالحمید عثمانی که خانه‌ای (دولتی) مستقل برای آنان در فلسطین برپا سازد. صحبت از دورانی است که فلسطین در تملک دولت عثمانی بود.
16)تشکیل صندوق ملی یهود با رهبری تئودور هرتزل، به منظور خرید زمین در فلسطین(۱۹۰۱)، و ساخت شهر تل‌آویو به دست یهودیان(۱۹۰۹)
17)جنگ جهانی اول و نیاز بریتانیا به همکاری با اعراب در مبارزه علیه حکومت عثمانی. داستان لورنس عربستان که فیلمی هم از روی آن ساخته شده مربوط به همین زمان است. ماموریت لورنس به‌عنوان یک افسر انگلیسی آموزش و یاری مبارزین عرب در جنگ با حکومت عثمانی است. 
18)تبادل نامه بین ‌کمیسر عالی بریتانیا در مصر، هانری ماک ماهون Sir Henry McMahon‏ و شریف حسین Sharif of Mecca رهبر انقلاب عربی علیه عثمانی‌های ترک(سال ۱۹۱۵) 
19)بسیج اعراب علیه امپراتوری عثمانی توسط شریف حسین، تا در عوض، انگلستان لطف کند حکومت سرزمین‌های عرب را به ایشان واگذار کند! 
20)انگلستان به شریف حسین وعده سر خرمن(استقلال سرزمین‌های عربی) داد اما پشت سرش، با فرانسه رویهم ریخت تا کشورهای عربی را بین خودشان تقسیم کنند. 
21)در «کنفرانس سانرمو» San Remo conferenc که از ۱۹ تا ۲۶ آوریل ۱۹۲۰ میلادی در شهر سانرمو، ایتالیا تشکیل شد، آمریکا، بریتانیا، فرانسه، ایتالیا و ژاپن در مورد سرزمین‌های تحت قیمومت تصمیم گرفتند و بریتانیا قیمومت فلسطین را پذیرفت. 
22)سقوط امپراتوری عثمانی و پیدا شدن سر و کله انگلیسی‌ها در فلسطین.
23)معاهده پنهانی سایکس ـ پیکو Sykes-Picot Agreement در سال ۱۹۱۶ قلمرو خاورمیانه بین دو کشور انگلیس و فرانسه را مشخص نمود. لبنان و سوریه به فرانسه رسید. عراق و اردن و مصر و فلسطین به انگلیس و البته به شریف حسین هم چیزی نماسید! 
24) اعراب که به وعده‌های ماک‌ماهون نماینده‌ی بریتانیا، دلخوش کرده بودند، رودست می‌خورند. با روشدن معاهده سایکس ـ پیکو، اعراب بیش از پیش به دولت بریتانیا ظنین می‌شوند و آثار این سوءظن برای یک دوره‌ی طولانی بر وعده‌های بریتانیا سایه می‌افکند 
25)افشای محتوای قرارداد سایکس ـ پیکو، توسط لنین.
26)در اعلامیه بالفور Balfour Declaration در سال ۱۹۱۷ انگلیس متعهد شد در منطقه فلسطین کشوری یهودی ایجاد کند، البته ادعا می‌شد منظور از establishment of a Jewish state (تأسیس یک دولت یهودی) در اعلامیه‌ی بالفور کشور مستقل یهودی نیست. 
27)در نامه بالفور به «لرد روتچیلد» تاجر سرشناس و از یهودیان ثروتمند انگلیس، تصمیم دولت بریتانیا برای تشکیل دولت یهود در فلسطین اینگونه اعلام شده بود: «دولت اعلیحضرت، به برپایی یک وطن ملی برای یهودیان به نظر مساعد می‌نگرد و حداکثر توان و سعی خود را جهت ایجاد تسهیلات لازم و تحقق به این هدف مبذول می‌دارد، این نکته به طور کامل قابل درک است که هیچ چیز نباید اسباب نقض حقوق مذهبی و اجتماعی جوامع غیریهود در فلسطین را فراهم آورد، یا حقوق سیاسی و موقعیت اجتماعی یهودیان در سایر کشورها را خدشه‌دار سازد.» 
28)رواج تمبر پستی با نام اسرائیل توسط نخستین نماینده انگلیس در فلسطین که بین سالهای ۱۹۲۵-۱۹۲۰ این سمت را در اختیار داشت.
29)انتشار یک عکس تقلبی از پرچم ستاره‌ی داوود بر فراز قبه‌الصخره در میان اعراب و ایجاد کینه و خشم. کم کم نزاع‌های خونین‌ دهه‌ی ١٩٣٠ که تلفات فراوانی از هر سه طرف(اعراب، یهودیان، و بریتانیا) برجای گذاشت، زمینه چینی شد.

30)سرکوب جنبش عزالدین قسام و مقاومت امثال حاج امین‌الحسینی، عبد القادر حسینی، حسن سلامه و...، مقدمه تقسیم سرزمین فلسطین به دو بخش یهودی و فلسطینی را فراهم کرد.
لبخند‌زدن به ظالم اگر در راستای احقاق حق باشد، مذموم نیست اما، متاسفانه امثال حاج امین‌الحسینی در دافعه صهیونیست‌ها، پلیدی فاشیست‌ها را ندیدند و به هیتلر هم نزدیک شدند.
...
31)تمایل آمریکا و انگلستان برای مهاجرت قوم یهود به فلسطین و اختصاص بخشی از این سرزمین به یهودیان. 
32)ناتوانی اعراب که اسیر مناسبات پیش سرمایه‌داری و یوغ استبداد بودند، در برابر تهاجم غرب و سیاست مهاجرت یهودیان.
33)رواج زمین‌بازی و زمین‌خواری یهودیان و خرید املاک فلسطینی‌ها به قیمت مفت، به کمک نوکران و چاکران شبه مسلمان
34)نامه ترومن رئیس جمهور آمریکا به «کلمنت اتلی» Clement Attlee رهبر حزب کارگر انگلستان که درهای فلسطین را به روی یهودیان آواره آلمان نبندد.
بیم شکست در مبارزات انتخاباتی ایالت یهودی نشین نیویورک، ترومن را به تپ و لپ می‌اندازد و سعی می‌کند دل یهودیان را بدست آورَد.
...
35)نامه ارنست بوین Ernest Bevin وزیر امور خارجه‌ی وقت بریتانیا به سفیر آن کشور در ایالات متحده، در مورد مخالفت بریتانیا با سیاست آمریکا در پشتیبانی از صهیونیسم. در آن نامه آمده بود:
«بازی کردن با احساساتی که ریشه در نژادپرستی دارد و فقط به قصد کسب پیروزی در انتخابات صورت می‌گیرد، سبب می‌شود تا همه‌ی پافشاری‌ها و علاقه‌مندی‌هایی که آمریکایی‌ها برای انتخابات آزاد در سایر کشورها صورت می‌دهند، به صورت نمایشی مضحک و خنده‌آور جلوه‌گر شود.»
36)تز ناسیونال سوسیالیست‌های حاکم بر آلمان سال‌های ۱۹۳۹ تا ۱۹۴۵، مُتکّی بر برتری به‌اصطلاح ذاتی ژرمن بود و هیتلر و اجتماع مریدانش به دنبال ایجاد جامعه‌ای بودند که در آن جائی برای یهودیان و نژاد به قول آنها پَست نباشد. اصلاً بخش عمده‌ای از سیاست حکومت آلمان طی سالهای مذکور یهودی‌کُشی بود. یهودی‌‌هائی که در ورشو و کراکو و... و فرانکفورت و برلین و آمستردام و اتریش و شهرهای مختلف اروپائی زندگی می‌کردند آب خوش از گلویشان پائین نمی‌رفت و تحت تعقیب بودند.
37)فّن تأمین هزینه جنگ از راه تبدیل دارائی‌های خصوصی به قرضه دولتی، و تبدیل اجباری ثروت‌های یهودیان به قرضه‌های دولتی از سال ١٩٣٨در آلمان به کار گرفته می‌شد. از این رو می‌بایست یهودیان دشمن جلوه‌گر شوند.
38)آغاز مهاجرت روزافزون یهودیان به کمک مالی آژانس یهود به فلسطین، قدرت‌گرفتن ناز‌ی‌ها در آلمان و آغاز یهودکُشی که بعدها نقش مهمی در مهاجرت یهودیان بازی کرد. ستم نازی‌ها به یهودیان، مانع می‌شود تا روشنفکران اروپایی پشت ورق را هم بخوانند و کسی به مُخیله‌اش هم راه نمی‌دهد که در آینده دولت اسرائیل در عمل دست دراز شده امپریالیزم خواهد شد و ظلم و ستم را به اوج خواهد رساند. 

39)شروع جنگ جهانی دوم و حضور قدرت نوظهور آمریکا در صحنه سیاسی خاورمیانه. درواقع، تضعیف قدرت‌های استعماری سابق(انگلستان و فرانسه) و نیاز آمریکا به داشتن جاپای محکم، تا خاورمیانه و نفت آن را که منبع حیاتی پس از جنگ به شمار می‌آمد، تحت سیطره و کنترل خود درآورد.
40)کم کم اعراب به اشغال سرزمین‌شان واکنش نشان می‌دهند و ایرگون - تشکیلات نظامی ملی در سرزمین اسرائیل که از ۱۹۴۳، مناخم بگین رهبرش بود - خط و نشان می‌کشد و سرکوب اعتراض اعراب برنامه‌ریزی می‌شود. مناخم بگین، اولین نخست‌وزیر اسرائیل از حزب لیکود بود.
41)با تصمیم انگلیس برای محدود‌کردن مهاجرت یهودیان، حملات تروریستی ایرگون، علاوه بر اعراب متوجه نیروهای انگلیس نیز می‌شود. در برخی از این موارد، سربازان بریتانیایی به گروگان گرفته می‌شوند و بعضاً به شکل تحقیرآمیزی کشته می‌شوند. 
42)در جولای ١٩٤٧ اعدام دو گروهبان انگلیسی به دست تروریست‌های ایرگون و انتشار تصاویر آن، افکار عمومی بریتانیا را به شدت تحریک می‌کند و بریتانیا را در آستانه‌ی یک خشونت داخلی بر ضد یهودیان قرار می‌دهد. انفجار هتل شاه‌داوود، مرکز اداری بریتانیا در بیت‌المقدس(در سال ۱۹۴۶)، ٩١ کشته برجای می‌گذارد اما، حجم تبلیغات اشغالگران آینده، چنان قوی است که می‌تواند این عمل وحشیانه را به ماموران انگلیسی نسبت بدهد و ریشه‌ی آن را در تمایلات یهودستیزی دولت و ماموران بریتانیا تبلیغ کند!
43)از نوامبر ١٩٤٧ به مدت شش هفته، تنها در بیت‌المقدس بیش از ۱۰۰۰ عرب، ۷۰۰ یهودی، و ۱۰۰ بریتانیایی کشته می‌شوند، به‌طور متوسط ٤٦ نفر در روز.
44)عملیات ایرگون، و دیگر جوخه‌های یهودی نه فقط به قصد پاسخ و انتقام، بلکه بعضاً با هدف راندن اعراب از مناطق مشخص در راستای پاک‌سازی قومی مورد نظر است. فاجعه‌ی «دیریاسین» در همین دوران اتفاق می‌افتد. 
45)کنارکشیدن انگلیس و تحویل قضیه فلسطین و دولت یهود به سازمان ملل. 
46)برخلاف تصّور، همیشه و در همه حال انگلیس پشت و پناه یهودیان نبود. سال ۱۹۴۲، در غرق‌شدن ۸۰۰ پناهنده یهودی در دریای سیاه، بریتانیا مقصّر اول بود. چرا؟ چون بیشتر بنادر عربی در قُرق آن کشور بود و به کشتی راه ندادند تا پهلو بگیرد و همه سرنشینانش غرق شدند.
47)تصمیم سازمان ملل به تقسیم‌بندی سرزمین فلسطین به دو بخش عرب و یهودی در سپتامبر ۱۹۴۷ و تصویب قطعنامه مهم ۱۸۱ در همین مورد،
48)دلخوری سران آژانس یهود از تصمیم سازمان ملل به خاطر اینکه تنها به بخشی از فلسطین نه تمام آن رسیده بودند.
49)خروج نیروهای انگلیس از فلسطین در می‌‌ ۱۹۴۸ 
50)به تپ‌و‌لپ‌افتادن آژانس یهود به رهبری «بن گوریون»(اولین نخست وزیر کشور اسرائیل) و اعلام تشکیل دولت اسرائیل در ۱۴ می‌‌ ۱۹۴۸، توجه داشته باشیم که ایجاد کشور اسرائیل تنها بر اساس نقشه استعماری انگلیس نبود و انگیزه‌های مذهبی قوم یهود حرف اوّل را می‌زد.
51)یازده دقیقه بعد از اعلامیه بن گوریون، امریکا دولت اسرائیل را به رسمیت شناخت. دولت شاهنشاهی ایران هم خط را گرفت. البته دکتر مصدق شناسایی اسرائیل را پس گرفت ولی بعد از کودتای ۲۸ مرداد سال ۳۲، بقول ازمابهتران دوباره حق به حق‌دار رسید!
52)چشمک زدن اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی به اشغالگران. شوروی(سابق) اسرائیل را به رسمیت شناخت.(۱۷ می‌‌‌ ۱۹۴۸ چهل روز پس از قتلعام دیریاسین)
53) اعلام موجودیت دولت اسرائیل، حمله کشورهای عرب همسایه، به اسرائیل را بدنبال داشت. دفع هجوم اعراب به دست نیروهای نظامی تازه شکل گرفته اسرائیل و آواره‌شدن حدود ۷۰۰ هزار عرب از سرزمین‌های فلسطینی، 
54)خاتمه پایان حضور مصر در نوار غزه، تصرف کرانه باختری و شرق اورشلیم و توسعه اسرائیل بیش از قلمرو پیش‌بینی شده در پیشنهاد سازمان ملل 
55)از این به بعد، مجموعه‌ای از درگیری‌های نظامی بین نیروهای اسرائیلی و کشورهای عرب رخ می‌دهد که جنگ ۱۹۴۸، جنگ ۱۹۵۶، جنگ شش‌روزه ۱۹۶۷ و جنگ یوم کیپور ۱۹۷۳ مهم‌ترین آن‌ها بودند.
56)تأسیس سازمان آزادیبخش فلسطین(ساف) در سال ۱۹۶۴ و فراز و نشیب‌هایی که طی کرد...
57)سال ۱۹۶۷، اسرائیل در جنگ شش روزه همسایگان عربش را شکست داد. در پایان آن جنگ، اسرائیل کرانه غربی(باختری) رود اردن(شامل نیمه شرقی بیت‌المقدس)، نوار غزه و بلندی‌های جولان را اشغال کرد. اسرائیل بی اعتنا به قطعنامه ۲۴۲ شورای امنیت که در ۲۲ نوامبر ۱۹۶۷ تصویب شد، با حمایت آمریکا، انگلیس و فرانسه نه تنها از اراضی که اشغال کرده بود، عقب‌نشینی نکرد بلکه برای تقویت حاکمیت خود در این اراضی، به ساختن شهرکهای یهودی‌نشین در مناطق فلسطینی پرداخت. بعدها خانم «گلدا مئیر»(سیاست‌مدار اسرائیلی که از سال ۱۹۶۹ تا ۱۹۷۴ نخست‌وزیر این کشور شد)، اشغال فلسطین را یک شایعه تلقی کرد و اعلام داشت که «اسرائیل دولت خود را در سرزمینی بدون مردم بنا نهاده‌ و در در آنجا چیزی بنام ملت فلسطین وجود نداشته‌است»!
58)اسرائیل شبه جزیره سینا را هم اشغال کرده بود اما بعد طی معاهده‌ی صلحی که با مصر داشت این منطقه را به مصر باز گرداند. بخشی از این مناطق اشغالی به ویژه بلندی‌های جولان و بیت‌المقدس شرقی ضمیمه اسرائیل شد. بقیه کرانه باختری تا به امروز تحت اشغال نظامی است. ۲۱ مارس ۱۹۶۸ نیروهای اسرائیلی با گذشتن از رود اردن با هدف از بین بردن گروه‌های مقاومت تازه تشکیل‌شده میان فلسطینیان وارد روستای کرامه شدند و خیلی‌ها را به قتل رساندند. اشغالگران خود نیز حدود ۳۰ کشته دادند و ناچار به عقب‌نشینی شدند. نبرد کرامه عملاً به پیروزی فتح انجامید و افکار عمومی دنیا شبیخون اسرائیل به آن روستا را محکوم کرد. 
59)اخراج سازمان آزادیبخش فلسطین از اردن در جریان رخدادهای سپتامبر سیاه(جنگ داخلی اردن در خلال سپتامبر ۱۹۷۰ تا ژوئیه سال بعد)، استقرار ساف در لبنان و ادامه عملیات علیه اسرائیل از خاک لبنان(۱۹۷۰)، 
60)ترور غسان کنفانی، نویسنده و روزنامه‌نگار شجاع فلسطینی(۱۹۷۲)، وی معتقد بود رابطه فلسطینیان با اشغالگران، رابطه گردن و شمشیر است. بارها می‌گفت دشمن ما اشغالگرانند نه یهودیان.
61)با هجوم غافلگیرکننده مصر و سوریه به اسرائیل، جنگ یوم کیپور یا جنگ رمضان آغاز شد که ضد حمله‌های اسرائیل را بدنبال داشت. نیروهای اسرائیلی از کانال سوئز عبور کردند و جبهه‌های مصر و سوریه را پشت سرگذاشتند. با میانجی‌گری سازمان ملل متحد ۲۶ اکتبر ۱۹۷۳ جنگ پایان گرفت. ۱۳ نوامبر ۱۹۷۴ یاسر عرفات ضمن سخنرانی در مسازمان ملل گفت: «امروز من آمده‌ام با یک شاخه زیتون در یک دست و تفنگ رزمنده راه آزادی در دست دیگر، کاری نکنید که شاخه زیتون از دست من‌‌ رها شود. نگذارید شاخه زیتون از دست من به زمین افتد. نگذارید شاخه زیتون از دست من به زمین افتد.» 
62)یورش نیروهای اسرائیل به لبنان برای حمله به پایگاه سازمان آزادی‌بخش فلسطین(مارس ۱۹۷۸)، انتقال ساف به تونس
63)دهم نوامبر ۱۹۷۵، مجمع عمومی سازمان ملل متحد، در قطعنامه ۳۳۷۹، تصریح کرد: «صهیونیزم، عملاً به نژادپرستی راه می‌بَرد» شایان ذکر است که یهودی ستیزی هم خود نوعی نژادپرستی است. البته یهودستیزی کهن‌سال‌تر از نظریه‌های نژادپرستانه‌ است یعنی تمامّیت آن با نژادپرستی تنها، توضیح‌پذیر نیست.
64)مناخم بگین در ۲۷ اکتبر ۱۹۷۸ با دیدار انورسادات رئیس‌جمهور مصر در بیت‌المقدس، قرارداد صلحی را مبنی بر خروج کامل نیروهای اسرائیلی از صحرای سینا و نیز تشکیل حکومت خودگردان برای فلسطینی‌ها در فلسطین اشغالی را امضا کرد که بعدها به قرارداد کمپ دیوید مشهور گشت.
65)اعزام نیروهای حافظ صلح آمریکا به لبنان، معرفی طرح ریگان با پیشنهاد خودمختاری کرانه باختری و نوار غزه(در پیوند با دولت اردن، نه به صورت یک دولت مستقل)، رد این طرح ابتدا از سوی اسرائیل و سپس سازمان آزادی‌بخش فلسطین و اردن، کشته شدن حدود دو هزار نفر فلسطینی‌ در اردوگاه‌های صبرا و شتیلا به دست شبه‌نظامیان مسیحی لبنانی متحد اسرائیل(۱۹۸۲)‌‌ و حمایت ضمنی آمریکا...
66)کشته شدن ۲۴۱ تفنگدار دریایی، ملوان و سرباز آمریکایی در پایگاهشان در بیروت با عملیات به وسیله یک بمب‏‌گذار انتحاری(۱۹۸۳) 
67)عقب‌نشینی بیشتر نیروهای اسرائیلی از خاک لبنان(۱۹۸۵)، 
68)در سال‌های پایانی دهه ۸۰ میلادی تمایلات سیاسی از جناح راست به رهبری اسحاق شامیر به سوی جناح چپ به رهبری شیمون پرز تغییر کرد. 
69)در سال ۱۹۸۷ قیام فلسطینی‌ها موسوم به انتفاضه اول علیه حکمرانی اسرائیل در نوار غزه و کرانه باختری به همراه موجی از خشونت در سرزمین‌های اشغالی به راه افتاد و در پی این شورش، اسحاق شامیر دوباره به عنوان نخست وزیر در ۱۹۸۸ انتخاب شد. در همین سال اردن تصریح کرد که هیچگونه حقی برای خود در ساحل غرب رود اردن قائل نیست و آن را متعلق به مردم فلسطین می‌داند. (کرانه باختری رود اردن از سال ۱۹۶۷ به اشغال اسرائیل در آمده بود و اسرائیل برای انکار موجودیت ملت فلسطین، کرانه باختری را متعلق به اردن قلمداد می‌کرد.)
70)ترور ابوجهاد(خلیل ابراهیم الوزیر) از بنیان‌گذاران جنبش فتح توسط کماندوهای اسرائیلی، آغاز گفتگوی مستقیم آمریکا با سازمان آزادی‌بخش فلسطین(۱۹۸۸)
71)سال‌های ابتدایی دهه ۱۹۹۰ اوج مهاجرت یهودیان اتحاد جماهیر شوروی به اسرائیل بود. کوچ بیش از یک میلیون یهودی از روسیه و دیگر کشورهای بلوک شرق به اسرائیل در پی تغییر قوانین مهاجرتی سرعت گرفت. خیلی پیش‌تر، مهاجرت یهودیان بویژه با موج سوم(۱۹۱۹–۱۹۲۳) و چهارم(۱۹۲۴–۱۹۲۹) پس از جنگ اول جهانی ادامه داشت. 
72)ترور ابوایاد(صلاح خلف) مرد شماره دو سازمان آزادی بخش فلسطین پس از یاسر عرفات(۱۹۹۱). در همین ایام کنفرانس مادرید برگزار شد. هدف این بود که در پی پیمان صلح اسرائیل و مصر، دیگر کشورهای عرب نیز پیمان مشابهی با اسرائیل ببندند. فلسطینیان نیز در این کنفرانس نماینده داشتند ولی به عنوان بخشی از هیئت مشترک با اردن بودند و به دلیل مخالفت اسرائیل، شخص یاسر عرفات رهبر سازمان آزادیبخش فلسطین در مذاکرت شرکت نداشت...
73)در اسرائیل، مهاجرت و مشکلات اسکان و اشتغال مهاجران، بعنوان موضوعی برای حملات حزب کارگر علیه حزب حاکم لیکود در جریان رقابت‌های انتخاباتی مورد استفاده قرار گرفت. نتیجه آن شد که در سال ۱۹۹۲، حزب کارگر بر حزب لیکود پیشی گرفت و اسحاق رابین نخست وزیر شد و یک ائتلاف چپ در دولت تشکیل داد. حزب وی در طول انتخابات وعده داده بود که در صورت پیروزی، توافق صلحی با اعراب حاصل می‌شود.
74)در پایان سال ۱۹۹۳، توافق موسوم به اسلو با سازمان آزادی بخش فلسطین(فتح) به امضاء رسید.
75)پشتیبانی گسترده از توافق اسلو، با موج بی‌سابقه حملات از سوی سازمان حماس که مخالف با توافقنامه بود، کمرنگ شد. حمایت عمومی از این توافق نیز در اسرائیل کاهش یافت.
76)بازگشت یاسر عرفات، رئیس سازمان آزادی‌بخش فلسطین از تبعید به سرزمین‌های اشغالی(۱۹۹۴)
77)چهارم نوامبر ۱۹۹۵، یک شبه نظامی ناسیونالیست یهودی با نام یگال امیر، با تحریک حاخام‌های یهودی ضد صلح، اسحق رابین را ترور کرد. رابین از ۱۹۷۴ تا ۱۹۷۷ و از ۱۹۹۲ تا زمان ترور شدنش در سال ۱۹۹۵ نخست وزیر بود.
78)واکنش عمومی در پی این ترور در آغاز باعث بالا رفتن محبوبیت شیمون پرز، خلف رابین و معمار موافقت نامه اسلو شد و شانس وی را جهت پیروزی در انتخابات ۱۹۹۶ افزایش داد. اما موج گسترده عملیات انتحاری، باعث تغییر ذهنیت افکار عمومی شد و در می‌‌۱۹۹۶ شیمون پرز با اختلافی اندک، انتخابات را به رقیب خود از حزب لیکود، بنیامین نتانیاهو باخت.
79)دولت نتانباهو در ۱۹۹۹ سقوط کرد و ایهود باراک از حزب کارگر با اختلاف زیادی وی را شکست داد و نخست وزیر شد. ایهود باراک از سال ۱۹۹۹ تا ۲۰۰۱ در این سِمَت بود.

80)امضای یادداشت تفاهم شرم‌الشیخ میان ایهود باراک، نخست وزیر اسرائیل و یاسر عرفات، برای تسریع در روند صلح(۱۹۹۹) 
81)پایان بی نتیجه مذاکرات ایهود باراک و یاسر عرفات در کمپ دیوید، 
82)اقدام تحریک‌آمیز آریل شارون، رهبر اپوزیسیون اسرائیل و حضور در یکی از مقدس‌ترین مکان‌های مسلمانان
83)آغاز انتفاضه دوم از سوی فلسطینیان خشمگین(۲۰۰۰) باعث شد که اسرائیلیان از هر دو جناح از ایهود باراک روی گردان شوند و مذاکرات صلح بی اعتبار گردد.
84)در مارس ۲۰۰۱ آریل شارون نخست وزیر شد و با ادامه مذاکرات بخاطر آنچه او حملات تروریستی می‌نامید، مخالفت کرد و فرآیند پیمان اسلو متوقف گشت.
85)ده روز قبل از واقعه ۱۱ سپتامبر سال ۲۰۰۱ «کنفرانس اوّل دوربان»، با نظارت سازمان ملل متحد در شهر «دوربان» آفریقای جنوبی برگزار گردید. در این کنفرانس علاوه بر نهادهای مدنی، ۱۷۵ کشور باضافه بانک جهانی، صندوق بین‌المللی پول و دیگر سازمان‌های جهانی شرکت کردند، در نشست مزبور، نهادهای مدنی و بسیاری از نمایندگان کشورهای مستعمره سابق، علاوه بر زیر‌سئوال‌بردن دوران سیاه استعمار، به رفتار دولت اسرائیل با فلسطینی‌ها اعتراض نمودند.
86)آغاز عملیات سپر دفاعی به رهبری آریل شارون پس از چند حمله انتحاری فلسطینیان و پس گرفته‌شدن کنترل مناطق واگذار‌شده به تشکیلات خودگردان
87)شارون طرح «دیوار حائل» Israeli West Bank barrier در کرانه باختری را به اجرا گذاشت و هدف آن را ایجاد دیواری جهت مقابله با حملات فلسطینیان از کرانه باختری به شهرک‌های اسرائیلی احداث شده در کرانه باختری اعلام کرد.
88)اشغال بخش عمده‌ای از کرانه باختری و نواز غزه به دست اسرائیل
89)تلاش ناموفق جورج بوش برای اینکه فلسطینی‌ها رهبر دیگری به جای یاسر عرفات برگزینند.(۲۰۰۲)
90)ادامه عملیات کشتن هدفمند رهبران سیاسی گروه‌های شبه‌نظامی فلسطینی از سوی اسرائیل و اعلام طرح جنجالی آریل شارون برای خالی‌کردن همه مناطق یهودی نشین در نوار غزه،
91)تشدید حملات اسرائیل به گروه‌های شبه‌نظامی فلسطینی و ترور شیخ احمد یاسین، بنیانگذار جنبش مقاومت اسلامی(حماس) ۲۲ مارس ۲۰۰۴،
92)درگذشت یاسر عرفات و انتخاب محمود عباس برای جانشینی وی(۱۱ نوامبر ۲۰۰۴)
93)اعلام آتش بس از سوی محمود عباس و آریل شارون در نشستی در شرم‌الشیخ(۲۰۰۵)
94)سکته‌کردن آریل شارون و نخست وزیری ایهود اولمرت(۲۰۰۶)،
95)چیره‌شدن حماس بر نوار غزه(۲۰۰۷)
96)بمباران نوار غزه از سوی اسرائیل و کشته‌شدن عماد مغنیه از فرماندهان ارشد حماس(۲۰۰۸)
97)نخست‌وزیری مجدد بنیامین نتانیاهو(رهبر حزب راست‌گرای لیکود)، وی از ۱۸ ژوئن ۱۹۹۶ تا ۶ ژوئیه ۱۹۹۹ و از ۱ آوریل ۲۰۰۹ تاکنون نخست‌وزیر اسرائیل است. حمله زمینی اسرائیل به نوار غزه(۲۰۱۴) در زمان وی اتفاق افتاد...
98)ادامه کشاکش اعراب و اسرائیل، برادرکشی‌، آوارگی‌ها و زندان‌ها
99)وتوی همیشگی محکومیت اسرائیل توسط آمریکا، شدت‌گرفتن مقاومت علیه سیاست اشغال
100)انتخابات پارلمان فلسطین، درگیری‌های حماس و الفتح، تحریم اقتصادی که اسرائیل اِعمال کرد، و تاثیر عمیقی بر زندگی روزمره فلسطینی‌ها گذاشت...در این مختصر نمی‌گنجد.
...
پاگرفتن حماس ازجمله به خاطر سیاست‌های تندروانه و پیچیده رهبران حزب لیکود اسرائیل در دهه ۸۰ میلادی بود اما حاصل این سیاست دقیقاً آن نبود که رهبران لیکود می‌خواستند و حماس وبال گردن‌شان شد.
 
 
پانویس 
نبرد فلسطین و اسرائیل که در سایه‌روشن‌های اسطوره و تاریخ نقش بسته، به‌هزاره‌های دور تاریخ، و به باورهای شبه دینی و نبوت‌های مخدوش که عهد عتیق هم از آن یاد کرده راه می‌بَرد. آنطور که از تورات بر می‌آید، عهد خداوند... با بنی‌اسرائیل این است که این زمین را از نیل تا فرات به آنان بخشیده‌است.
هر جائیکه کف پای شما بر آن گذارده شود، از آن‌ شما خواهد بود، از بیابان لبنان، و از نهر فرات، تا دریای غربی حدود شما خواهد بود و هیچکس یارای مقاومت با شما نخواهد داشت. زیرا یهوه خدای شما ترس و وحشت شما را بر تمامی زمین که بر آن قدم می‌زنید مستولی خواهد ساخت.(سفر پیدایش باب شانزدهم و... کتاب تثنیه باب ۱۱ آیه ۲۴ و ۲۵) 
...
از سوی دیگر گفته می‌شود که «محمدبن‌عبدالله با یهودیان در صدر اسلام پیمان بست، اما نهایتاً دبّه در آورد و به محض این که قدرت گرفت، جهت قبله را تغییر داد و آن را از مسجد الاقصی به طرف کعبه برگرداند و ادعا می‌شود وی با این عمل به اقوام و قبایل یهود پیام داد که باید منتظر روزهای سخت باشند.»...
اگر از منظر اعتقادات به اصطلاح دینی نگاه کنیم، صلح اسرائیل با فلسطینیان نباید چیزی جز تسلیم بی‌قید و شرط و بندگی فلسطینیان در برابر اسرائیل باشد. همه‌ی این موجودات مزاحم را همان‌گونه که یهوه امر فرموده باید قلع و قمع کرد...
توجه داشته باشیم که مناقشه فلسطین و اسرائیل در اصل بر سر زمین است. اگر چه مذهب هم در تعریف هویت طرفین دعوا نقش دارد و بعضی یهودیان برای توجیه ادعاهای ارضی‌شان بر این سرزمین به پیشینه مذهبی متوسل می‌شوند، اما اصل دعوا مذهبی نیست.
...
«بیت المقدس»(بیت همیقداشا) تپه بزرگی در شرق اورشلیم است و گرچه مسجد الاقصی و مسجد قبة الصُخرة (معروف به مسجد عمر بن الخطاب) هم، در آن محل قرار دارد، اما نیابشگاه مرکزی یهودیان نیز آنجا بوده‌است. در «تپه صیون» Mount of Zion
...
تلاش‌های وایزمن نشان می‌دهد که او برخلاف برخی رهبران عرب، با سازوکار سیاسی در ممالک پیش‌رفته آن زمان آشنایی داشته‌است. وی برای پیش بردن هدفش(تشکیل دولت یهود) شب و روز نداشت و به هر دری می‌زد و برای همین منظور در خط استحکام روابط و چانه‌زنی با سیاستمداران بریتانیا رفت. می‌فهمید که با توجه به توافق سایکس-پیکو، سرنوشت چنین هدفی عمدتاً به سیاست‌های آینده‌ی بریتانیا مربوط است. وایزمن بر خلاف مفتی اورشلیم و امثال امین‌الحسینی که بدون درک معنای دقیق کلمات، انشاالله و بحول‌الله و توکل‌علی‌الله از زبان‌شان نمی‌افتاد، کار را به امان خدا وانمی گذاشت.
اگر با امثال «مارک سایکس»، «لوید جورج» نخست‌وزیر آینده‌ی بریتانیا، «هربرت ساموئل» مامور عالی بریتانیا در فلسطین بعد از جنگ و «آرتور بالفور» وزیر امورخارجه‌ی آینده، نشست و برخاست داشت بی دلیل نبود. وایزمن بعد از اعلامیه بالفور، دلخور شد و گفت: «بالفور موضوع حقوق اجتماعی و مذهبی ساکنان فعلی غیریهود را جوری مطرح می‌کند که انگار یهود اهداف احتمالی ستمگرانه دارند...»
البته او در مخیله‌اش هم نمی‌گنجید که روز و روزگاری زحماتش به باد می‌رود و صهیونیسم، از معنای اصلی آن و جنبش علیه بیدادگری تهی شده و در آینده جز ستم و سرکوب را تداعی نمی‌کند.

صهیونیسم فقط بار منفی ندارد و برخلاف تصور، ساخته و پرداخته انگلیسی‌ها و غیر انگلیسی‌ها نیست. از گذشته‌های دور، روشنفکران و متفکران قوم یهود در اندیشه ایجاد سرزمینی با ایده برگشت به سرزمین موعود بودند. جنبشی که توانست قوم پراکنده یهود را متقاعد سازد تا به سمت بیابان‌های خشک و بی آب و علف مهاجرت کند، همین نهضت صهیونیسم بوده‌است. صهیونیسم برای یهودیان به منزله یک جنبش ملی است. اما افسوس... و همه حرف این است: این جنبش که در آغاز آنتی‌تز یهود‌آزاری‌ها در روسیه تزاری و لهستان و...بود، که بر داستان «دریفوس» نور می‌تاباند، آن جنبش که نامش را از کوه صهیون(آرامگاه داو.د نبی) گرفته بود و... ــ آلوده به بیداد شد و ستمدیدگان دیروز به جلد ستمگر درآمدند و در حوادثی چون دیریاسین یا صبرا و شتیلا... از کُشته پُشته ساختند. غافل از آنکه حق‌کُشی، حق‌کُشی را توجیه نمی‌کند.
منابع 
- غسان کنفانی، ادب المقاومه فی فلسطین المحتله
- تونی مک آلیوی، منازعه اعراب و اسراییل(از سری مطالعات تاریخ کمبریج)
- تام سگو، یک فلسطین، تمام و کمال: یهودیان و اعراب تحت قیمومت انگلستان
- آلن گرش، »اسرائیل، فلسطین؛ حقایقی پیرامون یک کشمکش (ترجمه بهروز عارفی)
- ریچی اون‌دیل، ریشه‌های جنگ‌های اعراب و اسراییل، ارسطو آذری
- هاوارد. ام. سچر، تاریخ اسراییل، از آغاز صهیونیسم تاکنون
- محسن نجات حسینی، سرگذشت فلسطین
- دونالد نف، سیاست‌های آمریکا در قبال فلسطین و اسرائیل از ۱۹۴۵
- بالیس توماس، تاریخی مختصر از درگیری‌های میان اعراب و اسرائیل
- تراب حق‌شناس، شکوه انتفاضه و تنهایی یک ملت
- راب حق شناس، شصتمين سال تشكيل دولت اسرائيل و فاجعهء فلسطين
- ساسون سوفر، دوروته آشفر ـ ونسن، صهیونیسم و بنیانهای دیپلماسی اسراییل
- اسرائیل شاهاک، تاریخ یهودی، دین یهودی: وزن سه هزار سال، ترجمه مجید شریف
- کارن آرمسترانگ، اورشلیم، یک شهر، سه دین
- اَوی شلیم، جنگ و صلح در خاورمیانه
- ساسون سوفر، صهیونیسم و بنیان‌های دیپلماسی اسراییل
- علی‌اصغر جاج سیدجوادی، تا سایه آمریکا بر سر اسرائیل است؟
- مناشه امیر، این واژه “بیت المقدس” چه صیغه ای است؟
- احمد زیدآبادی، دین و دولت در اسرائیل
- علینقی منزوی، ادبیات مقاومت در فلسطین، مجله کاوه، شماره ۲۶، سال ۱۳۴۸
- کارن آرمسترانگ، اورشلیم، یک شهر، سه دین
- قطعنامه ۳۳۷۹ مجمع عمومی سازمان ملل متحد
 
...
جهان امروز، جهان دیروز نیست
همه نوشته‌ها و ویدئوها در آدرس زیر است:
... 
همنشین بهار 

 

برای ارسال این مطلب به فیس‌بوک، آیکون زیر را کلیک کنید:
facebook