شنبه ۱ اردیبهشت ۱۴۰۳ / Saturday 20th April 2024

 

 

ری و روم و بغداد (۲۸)
از ترور سرتیپ طاهری و نامه سه‌امضایی به شاه
تا توافق آدانا و قطع اینترنت در ایران

خانم‌ها و آقایان محترم، دوستان دانشور و فرهنگ‌ورز، از راه دور و با قلبی نزدیک به شما سلام میکنم. این مطلب به یک موضوع واحد نمی‌‌پردازد. مثل خیالات آدمی که ری و روم و بغداد را درمی‌نوردد و دَم به دَم حالی به حالی می‌شود؛ دَرهم و بَرهم، پیچیده، ازهم پاشیده‌ و همراه با استعاره‌ است. مطالب پراکنده است و بهم ربط ندارد. تنها ممکن است یادآور این یا آن خاطره و سرگذشت باشد. همین و بس. 
بتدریج بخشهای دیگر تدوین می‌شود.
____________________________
ماه رویش را آنطرف کرده‌است
 
____________________________
۱۲ اردیبهشت قبل از انقلاب هم روز معلم بود
 
____________________________
اردوعان و توافق آدنا (اظنه)
۲۰ اکتبر ۱۹۹۸(۲۸ مهر ۱۳۷۷) میان آنکارا و دمشق، قراردادی در آدانا Adana (اَضنه)، (یکی از شهرهای بزرگ ترکیه) به امضا رسید و بر اساس آن طرفین متعهد شدند که از ورود «گروه‌های تروریستی» به خاک یکدیگر جلوگیری کنند. بر اساس این تفاهم‌نامه، سوریه می‌بایست پ ک ک را که سال‌ها رهبری و اعضایش را در خاک خود پناه داده بود، سازمانی تروریستی بشناسد، اردوگاه‌هایش را برچیند و اعضایش را از خاک خود بیرون کند. به این تفاهمنامه سوریه عمل کرد و مدت کوتاهی پس از امضای قرارداد، عبدالله اوجآلان، رهبر پ ک ک در آفریقا دستگیر و به ترکیه تحویل داده شد.
...
تفاهمنامه آدانا، به ترکیه اجازه می‌داد برای تعقیب اعضای مسلح پ ک ک یا شاخه‌های این حزب، بدون اجازه‌گرفتن از سوریه، نیروهای عملیاتی‌اش را تا عمق پنج کیلومتری خاک این کشور بفرستد. (نه اینکه به دنبال ایجاد منطقه امنی به عمق ۳۲ کیلومتر در سوریه بدون حضور نیروهای کُرد باشد!)
...
۳۰ آذر ۱۳۸۹ (پنج هفته پیش از آنکه اردوغان نیز همانند آمریکا و دیگران، خواستار سرنگونی نظام حاکم بر سوریه شود)، تفاهم‌نامه دیگری را، وزیران خارجه ترکیه و سوریه امضا کردند و هر دو طرف متعهد شدند اجازه ندهند خاک‌شان گذرگاه اعضای گروه‌های مسلحی شود که علیه دولت‌های سوریه، ترکیه و... فعالیت می‌کنند! بگذریم که مدت کوتاهی پس از امضای تفاهمنامه دوم، ترکیه آن را زیر پا گذاشت و خاک خود را گذرگاه سلاح و نفرات انواع و اقسام گروههای مسلح مرتجع بسوی سوریه کرد.
...
حالا صحبت از احیای توافق آدانا می‌شود اما ترکیه نمی‌تواند بدون رعایت تفاهمنامه دوم، قرارداد آدانا را احیا کند، چون بر اساس آن، ترکیه حقی برای طمع‌ورزی توسعه‌طلبانه در کشورهای همسایه به ویژه سوریه ندارد. چنین توافقی به معنی تعهد ترکیه به جلوگیری از عبور سلاح و نفرات مسلح از خاک خود به سوریه خواهد شد و در نتیجه، اوضاع به پله اول باز خواهد گشت! به سالها پیش، قبل از جنگ داخلی در سوریه، و این یعنی اردوغان باید جام زهر نوش جان کند، چر؟ چون نزدیک به هشت سال است بر طبل سرنگونی بشار اسد کوبیده و بور شده‌است و حالا [با احیای توافق آدانا]، باید اذعان کند که نه تنها به هدفش حتی نزدیک هم نشده بلکه دست به عقب نشینی بزرگی هم از موضع خود بزند و بپذیرد که بیش از ۸ سال خود را در باتلاق انداخته بود! شایان ذکر است که پیشینه توافق آدانا به سلسله اختلافاتی برمی‌گردد که سوریه و ترکیه را در اواخر قرن بیستم به سمت جنگ پیش برد. فعالیت‌ کُردهای ترکیه در قالب گروه پ.ک.ک، چگونگی تقسیم آب رود فرات و مساله استان هاتای (اسکندرون) و... دو کشور را رودرروی هم قرار داده بود. 
____________________________
ترور سرتیپ طاهری و پیامدهای آن
 ___________________________
نامه آلبرت اینیشتاین به اریک گوتکیند
 
____________________________
نامه سه‌امضایی سنجابی، بختیار و فروهر به شاه
 
____________________________
چرا آنطور که باید بشود نمی‌شود؟
____________________________
اینترنت هم اسلحه است هم ابزار. قطع اینترنت در ایران
شبکه به هم پیوستهِ اینترنت - بزرگ‌ترین سامانه‌ که تاکنون به دست انسان طراحی مهندسی و اجرا شده – یک سامانه ارتباطی جهانی برای داده‌ها، زیرساخت‌های نرم‌افزاری و سخت‌افزاری است که رایانه‌ها در سراسر جهان به یکدیگر متصل می‌سازد. اینترنت امکان دسترسی از راه دور به رایانه‌های دیگر و انباره‌های اطلاعات در هر جای دنیا که باشند را به کاربران رایانه می‌دهد اما حاکمان در ایران، اواخر آبان ۹۸، در واکنش به اعتراضات مردمی اینترنت را قطع کرده‌اند.
بگذریم که از طریق شبکه ملی اطلاعات، به خودی‌ها و افراد خاص اکانت (یعنی حساب کاربری) داده شده و به آنها سرویس می‌دهند. اینگونه مواقع، عامه مردم آسیب می‌بینند. گفته می‌شود ارتباط با اینترنت به طور کامل قطع نشده‌، اما، در عمل امکان استفاده از آن وجود ندارد. به گفته کارشناسان فناوری اطلاعات و ارتباطات، در وضعیت جدید، پهنای باند بسیار پایین آمده و به همین دلیل ارتباط از طریق «وی. پی. ان» VPN= Virtual Private Network (شبکهٔ خصوصی مجازی) هم، برای کاربران بسیار دشوار است. پهنای باند، ترجمه لغت به لغت اصطلاح Bandwidth ، به میزان انتقال داده توسط یک اتصال شبکه یا یک رابط، اشاره می‌کند.
ـــــــــــــــــــــــــــــ
پمپئو و برایان هوک،که نفس شون از جای گرم بیرون می‌‌آید و تا همین الآن در رابطه با ایران، دره وری کم نگفته‌اند، اینترنت بدون سانسور و همراهی با مردم را به رُخ می‌کِشند درحالیکه خودشان خوب می‌دانند اینترنت همیشه به یک گلوگاه نیاز دارد که معمولاً در اختیار و زیر نظر دولت‌ها است. در مورد ایران هم، سازمان زیرساخت‌های داخل کشور، کل ترافیک اینترنت را که از بیرون می‌آید دریافت نموده، بین ISP «آی اس پی» های مختلف یعنی شرکت‌های رساننده خدمات اینترنتی، (پارس آنلاین، شاتل، افرانت، داتک، رسپینا، سپنتا، ایران‌سل و...) پخش می‌کند. شاهراه اینترنت دست سازمان مزبور و درواقع در اختیار دولت است. در عمل انحصار واردات و توزیع پهنای باند اینترنتی در سراسر کشور در اختیار قدرت حاکم است. هرچه می‌آید ز پنهان خانه است
...
فرض کنیم یک «آی اس پی» Internet Service Provider یک شرکت رساننده خدمات اینترنتی، چند میلیون مشتری دارد. برای اینکه آنها به اینترنت وصل ‌شوند. ابتدا باید ترافیک‌شان را گردآوری کرد و این کار یا از طریق ماهواره صورت می‌گیرد یعنی آنتن‌هایی که مردم روی بام‌های خودشان، طبق مجوز دارند و به یک ماهواره‌ وصل هستند، یا از زیرساخت‌های ارتباطی موجود - شبکه فیبر نوری – استفاده کنند که آن هم در اختیار قدرت حاکمه است. در یک کلام، تمام درگاه‌ها زیر نظر دولت (جمهوری اسلامی) بوده و هست.
ـــــــــــــــــــــــــــــ
توجه داشته باشیم که شبکه جهانی وب World Wide Web که از طریق اینترنت قابل دسترسی است برای عملکرد صحیح، به اتصال دائم با شبکه نیاز دارد وگرنه قادر نیست بسته‌های داده را ارسال و دریافت کند. بدیهی‌ست اگر حکومتی این ارتباط را قطع کند وب Web از کار می‌افتد. اینکه آیا آمریکا می‌تواند در شرایط کنونی به ایران اینترنت بدهد، ظاهراً از نظر تکنیکی مُحال نیست. سیستم‌هایی مثل گوگل و فیسبوک و...در اقصی نقاط دنیا از آفریقا گرفته تا استرالیا و...اینترنت را به کمک بالون‌ها که در ارتفاع بالا پرواز می‌کنند، همچنین با استفاده از ماهواره‌ها و پهبادها، می‌فرستند و گیرندگان چنانچه تجهیزات سخت‌افزاری مثل آنتن داشته باشند می‌توانند‌ آنچه ارسال می‌شود را بگیرند. اما در شرایط قطع اینترنت در ایران، مردم داخل کشور فاقد آن تجهیزات هستند. همه هم که نمی‌توانند از موُدِم Modem - مودم‌های قدیمی - که برای اتصال رایانه‌ها به یکدیگر استفاده می‌شد، از راه خطوط گوناگون مخابراتی، قطع اینترنت خودشان را حل کنند، بعلاوه، کامپیوترها و لپ‌تاپ‌های جدید، دیگر مُودِم ندارند. بگذریم که سرعت انتقال داده‌ها از طریق مُودِم، محدود (و برای تماس خارجی) هزینه‌بَر است و عموم مردم نمی‌توانند از آن استفاده کنند. مردم ایران که همه در نوار مرزی ساکن نیستند که از سیم‌کارت کشورهای مجاور استفاده کنند و وضعیت (قطع‌شدن اینترنت) را دُور بزنند. بگفته اهل فن، در شرایط پیش‌آمده، شاید، افراد معدودی بتوانند با فوت و فن خاص خودشان، راه‌هایی پیدا کنند و اگر ماهواره تلویزیونی دارند قادر باشند اطلاعات دیجیتال و چند گیگابات محتوا را از طریق ماهواره دریافت کنند اما فعلاً روشی که کل مردم بتوانند از آن استفاده کنند وجود ندارد. برای همه راحت نیست مثل سال‌های دور برای وصل به اینترنت، برنامه‌های موسوم به CrossPoint را بکار گیرند. این برنامه‌ها نرم‌افزارهای بحث و گفتگو را با یک برنامه ایمیل همراه می‌کردند. سِروِر Server آن‌‌ها هم (رایانه‌های شخصی خانگی) مجهز به یک یا دو مُودِم تلفنی بودند. سرورها با یک تماس تلفنی به هم متصل می‌شدند و داده‌ها را مبادله می‌کردند بدون اینکه، به صورت دائم آنلاین و وصل به رایانه مرکزی باشند. برای پیوستن به سیستمی که بر اصل ارتباط میلیون‌ها تلفن هوشمند استوار باشد، نصب یک «اپ» ضروری است تا همه به طور مستقیم با هم وصل شوند و هر گوشیِ تلفن، خودش تبدیل به یک سِروِر شده، با تلفن ‌های دیگر که در مجاورت آن است مرتبط ‌گردد. چنین سیستمی یک اینترنت موازی ایجاد کرده، برقراری ارتباط با یکدیگر را برای کاربران فراهم می‌سازد، گوشی‌های هوشمند از راه بلوتوث به هم متصل شده و برقراری ارتباط از طریق WiFi تلفن‌های همراه، می‌تواند امکان پذیر باشد. (اما این امکان را که همه ندارند) مرورگر «تور»، مرورگر «لنترن» یا فیلترشکن سایفون هم وقتی اینرنت قطع است کارایی چندانی ندارد، نرم افزار توشه را هم که همه ندارند یا تلفنهای ویژه مثلا ثریا را که گفته میشود نیاز به دکل های GSM و یا دکل های زمینی ندارد و از طریق ماهواره ارتباط خود را برقرار می‌کند.
...
در رابطه باوعده و وعید‌های مایک پمپئو و برایان هوک، که در رابطه با قطع اینترنت در ایران چنین و چنان می‌کنیم، بگفته کارشناسان فن‌آوری اینترنتی،‌ تنها راه، ماهواره‌ است ولی در شرایط پیش‌‌آمده، همه تلفن‌های همراه نمی‌توانند با ماهواره‌ها ارتباط برقرار کنند چون تجهیزات فنی ارسال سیگنال به سمت ماهواره را ندارند. اهل فن گفته‌اند در حال حاضر فقط تلفن‌های شرکت ارتباطات ماهواره‌ای آمریکایی ایریدیوم این توانایی را دارند و آنهم در اختیار خودشان است. امثال پمپئو، اگر لاف نمی‌زنند، در این رابطه، کمک‌های نرم‌افزاری کنند و فیلترشکن‌های جدید ارائه دهند شاید بکار مردم معترض بیاید و ارتباط‌شان با دیگران قطع نشود. دوست ارجمندی که تخصص‌شان مخابرات است فرموده اند: «گوگل و برخی از دانشگاه‌ها طرحی را دارند برای ایجاد یک شبکه با بالن. بالن‌هایی که به هم اتصال رادیویی دارند و می‌توانند اینترنت را در ارتفاع پایین ارائه دهند...این مورد... نه تاکنون به راه افتاده و نه برای ایران عملی است.»
____________________________
 
░▒▓ همه نوشته‌ها و ویدئوها در آدرس زیر است: 
...
همنشین بهار 

 

برای ارسال این مطلب به فیس‌بوک، آیکون زیر را کلیک کنید:
facebook